نویسنده: کیهان برزگر  |   ۳ اسفند ۱۳۹۴

توافق هسته ای قدرت های جهانی با ایران (برجام) بیشتر ناشی از یک اضطرار ژئوپلیتیک منطقه ای بود که به نوعی کشورهای غربی را قانع کرد تا با حل موضوع هسته ای راه را برای حل معضلات استراتژیک منطقه ای هموار کنند. البته تلاش قدرت های جهانی برای جلوگیری از نزدیکی ایران به نقطه گریز هسته ای یا در طرف ایران، محدودیت های اقتصادی داخلی ناشی از تحریم های بین المللی و همچنین ضرورت حل مساله از طریق تعامل و پرهیز از جنگ مهم بودند.

نویسنده: جواد حیران نيا (مدیر گروه)  |   ۱۴ بهمن ۱۳۹۴

تشکیل رژیمهای امنیتی و همگرایی امنیتی مستلزم وجود سطح بالایی از انسجام و ادراک میان اعضای تشکیل دهنده آن رژیم ها در خصوص امنیت و تهدیدات امنیتی از یک سو و چگونگی مقابله با تهدیدات امنیتی از سوی دیگر است. نوع نگاه متفاوت کشورهای تشکیل دهنده ارتش مشترک عربی به مقوله امنیت و تهدیدات امنیتی و رویکرد متفاوت آنها در مسائل منطقه ای و حتی داخلی یکدیگر باعث شده تا شکل گیری چنین ارتشی با هاله ای از ابهام روبرو شود.

نویسنده: حسین مینایی  |   ۱۳ بهمن ۱۳۹۴

منطقه خاورميانه كانون بحران در جهان است و معماي امنيت در منطقه در بالاترين سطح وجود دارد. پس از وقوع حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001، خاورمیانه نقش برجسته تری در سیاست آمریکا نسبت به گذشته بازي کرده است. روندهای نوظهور در خاورمیانه موجب افزایش توان بالقوه بی ثباتی خواهد شد.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۱ بهمن ۱۳۹۴

اجرای برجام همزمان موجب تقویت جایگاه اقتصادی و ژئوپلیتیک ایران در منطقه می‌شود. از لحاظ اقتصادی، بازگشت یا نزدیک شدن ایران به سهم طبیعی صدور نفت در اوپک موجب تقویت روابط اقتصادی و به دنبال آن روابط سیاسی ایران با اروپا، هند، چین و ترکیه می‌شود. از لحاظ ژئوپلیتیک هم اجرای برجام جایگاه راهبردی ایران را در منطقه افزایش داده است.

نویسنده: جواد حیران نيا (مدیر گروه)  |   ۳۰ دی ۱۳۹۴

اقداماتی چون احداث پایگاه نظامی ترکیه در قطر نمی تواند نظم و ساختاری فراگیر و جامع را برای منطقه به ارمغان آورد. اما این اقدام بسته به برخی شرایط نیز نمی تواند در تضاد با منافع ایران تلقی شود.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۳ دی ۱۳۹۴

افکار عمومی و حوزه روشنفکری ایران، به تدریج قانع می شود که عربستان خواهان افزایش تنش و بحران آفرینی بر ضد منافع ژئوپلتیک و ایدئولوژیک ایران، عمدتا برای به هم زدن معادله جدید نزدیکی قدرت های جهانی به این کشور در نتیجه افزایش نقش منطقه ای آن است.

نویسنده: بهزاد احمدی لفورکی (ناظر علمی)  |   ۱۹ دی ۱۳۹۴

روسیه با مداخله در سوریه جلوی یکه‌تازی غرب برای تحمیل نظم جهانی مورد نظر خود را گرفته و شکل‌گیری این نظم را بدون موافقت مسکو با مشکل روبرو ساخته است. این موضع در کنار انضمام کریمه به خاک روسیه قابل فهم‌تر است و نشان می‌دهد که روسیه از توان بازتعریف نظم مذکور یا حداقل ایفای نقش برهم زننده برخوردار است. در واقع روس‌ها به خوبی فهمیده‌اند که در مقام یک قدرت بزرگ جهانی ‌‌باید از ظرفیت‌های خود بخصوص ظرفیت‌های ژئوپلیتیکی برای تاثیرگذاری بر شکل‌گیری نظم نوظهور جهانی و منطقه‌ای و مهار آمریکا برای تامین مافع خود بهره گیرند.

نویسنده: عبدالرسول دیو سالار  |   ۱۹ دی ۱۳۹۴

روس­ها از این نکته استراتژیک آگاه هستند که توان مانور سیاست خارجی در قرن 21 همچنان به دو عنصر ظرفیت اقتصادی و ظرفیت نظامی وابسته است. به این ترتیب از منظر روسی هرگونه تمایلی برای فعال­سازی سیاست خارجی و بازیابی توان تاثیرگذاری جهانی، منوط به تقویت همزمان دو بال قدرت اقتصادی و قدرت نظامی است.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۵ آذر ۱۳۹۴

روسیه به ایران نیاز دارد چون تنها کشوری است که همزمان در عراق و سوریه و در معادلات میدانی و سیاسی دارای نقش ائتلاف ساز و موثر است. همزمان ایران به نقش روسیه در معادلات هوایی و ایجاد تعادل سیاسی-امنیتی جبهه رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای یعنی ترکیه و عربستان و آمریکا نیاز دارد. این دو بازیگر همچنین به این درک رسیده اند که بدون تغییر در مواضع بازیگران رقیب منطقه ای حل منازعه داخلی سوریه حتی مبتنی بر یک توافق نسبی و برد-برد ناممکن به نظر می رسد.

نویسنده: بهزاد احمدی لفورکی (ناظر علمی)  |   ۱۵ آذر ۱۳۹۴

دبیر کل ناتو، ضمن اعلام حمایت اعضا از حق ترکیه برای دفاع از حریم هوایی خود، از اقدام آنکارا حمایت کرد و در عین حال از دو طرف خواست تا آرامش خود را حفظ کنند. درواقع بحران فوق نشان می‌دهد که متاسفانه ناتو درباره مدیریت بحران، فاقد یک مکانیزم مشخص است که به نحوی بتواند باعث کاهش تنش شود.