نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۳ تیر ۱۳۹۵

ریشه کن کردن داعش نیازمند همکاری نظامی - امنیتی نزدیک دولت‌ها در یک قالب محدود و هدفمند است. این همکاری باید با یک دستور کار مشخص، زمان بندی شده و متکی بر یک دیپلماسی چندجانبه صورت پذیرد. چنین روشی راه را بر تفسیرهای گسترده از اهداف بلندمدت و بعضا منافع ـ محور کشور‌ها می‌بندد. 

نویسنده: محمد تقی جهانبخش  |   ۳۰ خرداد ۱۳۹۵

در شرایط فعلی آثار توافق منعقده شده برای کشورهای متعاهد در سه حوزه ژئوپلیتیکی، اقتصادی و سیاسی ـ امنیتی قابل توضیح و تشریح به‌نظر می‌رسد. 

نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۱۹ خرداد ۱۳۹۵

سیاست خارجی عربستان از آغاز روی‌کارآمدن ملک‌سلمان دستخوش تغییرات راهبردی شده است. این تغییرات را در یک جمله می‌توان به این شکل توصیف کرد که ریاض به‌سرعت از راهبرد تعامل بر پایه نفوذ معنوی روی هم‌پیمانان محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی به راهبرد تقابل بر پایه اعمال قدرت تغییر مسیر داده است.

نویسنده: پیمان یزدانی جواد حیران نيا (مدیر گروه)  |   ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵

جیبوتی که در شاخ آفریقا قرار دارد، به علت دسترسی آسان به آب های بین المللی - مشرف به دریای سرخ و باب‌المندب- و ارتباط زمینی با کشورهای مرکزی قاره آفریقا از اهمیت استراتژیکی خاصی برخوردار است. به همین علت کشور کوچک «جیبوتی» بر خلاف وسعت کم و نبود منابع مهم انرژی در آن، از لحاظ ژئوپلیتیک اهمیت بالایی دارد و این مسأله از دید قدرت های جهانی  پنهان نمانده است.

نویسنده: آنا یوسفیان  |   ۲۲ فروردین ۱۳۹۵

روابط ایران و اروپا در دوره پسا برجام به دلیل رفع نگرانی های كشورهای غربی از فعاليت های هسته ای ايران و تمايل آنها برای همكاری با ايران برای حل مسائل ژئوپلتيك منطقه ای، فضای بی سابقه ای را تجربه مي كند.

نویسنده: مريم سلمان يزدی  |   ۱۰ فروردین ۱۳۹۵

اقدام روسیه یک اقدام تاکتیکی است بدین معنی که همزمان با آغاز کنفرانس ژنو ۳ صلاح در این بوده که روسها اعلام عقب نشینی کنند تا دولت سوریه مواضع تندی بگیرد و روسها مسئولیتی در قبال این مواضع نداشته باشند و کسی از آنها نخواهد که روی سوریه فشار بیاورند.

نویسنده: سيدعلی نجات  |   ۲۲ اسفند ۱۳۹۴

بحران سوريه نمونه‌ای بارز از شکل‌گیری يک منازعه در ابعاد استراتژيکی در سياست بين‌الملل و گسترش درگيری‌های سياسی و امنيتی در نظام منطقه‌ای خاورميانه، ميان قدرت‌های بزرگ و متحدان منطقه‌ای آنها است. این امر در صورت پافشاری هر یک از بازیگران می‌تواند ضمن به مخاطره افتادن منافع و تحمیل هزینه‌های گزاف برای آنها، امنیت منطقه و چشم‌انداز ثبات در آن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

نویسنده: جواد حیران نيا (مدیر گروه)  |   ۱۹ اسفند ۱۳۹۴

مشارکت ناتو با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس را می توان در راستای استراتژی ترویج ثبات در همسایگی ناتو و مناطق پیرامونی آن قلمداد کرد و آنرا ادامه برنامه مشارکت برای صلح و گفتگوی مدیترانه ارزیابی کرد.

نویسنده: مریم پاشنگ  |   ۱۹ اسفند ۱۳۹۴

به نظر می رسد که رابطه بین دولت ها و منابع نفتی تغییر کرده به طوری که تولیدکنندگان در پی جذاب تر کردن مفاد قراردادی با هدف جذب سرمایه گذاری خارجی و مشارکت با شرکت های بین المللی نفتی در توسعه میادین خود و همچنین مشارکت بیشتر بخش خصوصی هستند.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۹ اسفند ۱۳۹۴

برجام در پرتو فهم درست قدرت های جهانی از ضرورت پذیرش نقش منطقه ای ایران در تامین صلح و امنیت منطقه ای و به خصوص مبارزه با تروریسم داعش اجرایی گردید. سیاست خارجی ایران باید از ظرفیت ژئوپلتیک دوران پسا برجام و روابط متعادل با قدرت های بزرگ برای رفع تنش های منطقه ای و پیشبرد رویکرد توسعه ای و رونق اقتصادی استفاده کند.