نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه) | ۲۰ دی ۱۳۹۰
این نوشته می‌كوشد از چند زاویه به پرسش فوق پاسخ گوید. به عبارت ساده‌تر، قصد این نوشته این است كه تحولات كنونی خاورمیانه را بر پایه اصل سود و زیان در حوزه منافع ایالات متحده مورد ارزیابی قرار داده و به این پرسش نهایی پاسخ دهد كه چرا امریكا در چنین شرایط دشواری كه با آن روبروست، مبادرت به تشدید فشارها علیه جمهوری اسلامی ایران كرده است؟
نویسنده: سیامک بهرامی | ۱۴ دی ۱۳۹۰
آمریکا و اروپا هر چند کردها را به سبب گرایشات سکولاریستیشان می ستایند اما در برخورد با مسئله استقلال آن ها ملاحظه کارتر از اسرائیل عمل خواهند کرد و سایر متحدین خود را هم در نظر می گیرند.
نویسنده: کیهان برزگر | ۱۳ دی ۱۳۹۰
هدف اصلی ورود به این گفتمان در شرایط حاضر نه فراهم کردن زمینه های جنگ بلکه تشدید فشارهای سیاسی و نمایش قدرت آمریکا برای تغییر سیاست هسته ای ایران است.
نویسنده: کیهان برزگر | ۱۰ دی ۱۳۹۰
متاسفانه کشورهای غربی در طول این سالها همچنان در حال اعمال سیاست های تحریمی و تهدیدات نظامی علیه ایران هستند اما این کشورها باید توجه داشته باشند که ایران هیچ گاه در شرایط فشار تن به مذاکره نمی دهد.
نویسنده: قاسم ترابی | ۱۰ دی ۱۳۹۰
عربستان سعودی از جمله کشورهای منطقه است که کم ترین میزان حقوق و آزادیهای سیاسی و اجتماعی در آن وجود دارد.
نویسنده: کیهان برزگر | ۷ دی ۱۳۹۰
رشته خاورمیانه شناسی تلاش کرده است که علوم سیاسی وروابط بین الملل را به یکدیگر نزدیک کند. نقطه چالش بین علوم سیاسی و روابط بین الملل در مطالعات خاورمیانه شناسی عدم وجود تعادل لازم است.
نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه) | ۷ دی ۱۳۹۰
چنانكه می‌دانیم دولت عراق از سال 2005 تا كنون و به دلیل بافت و ویژگی چندگانگی قومی و مذهبی این كشور به صورت توافقی اداره شده است و این در حالی بود كه اكثریت پارلمانی به نیروها و احزاب شیعه تعلق داشته است.
۶ دی ۱۳۹۰
هر چند عنصر انرژی، آینده روابط ایران و هند را تحت تاثیر قرار می دهد اما به نظر می رسد که دو کشور در عرصه همکاری های مشترک اقتصادی از هم دور شوند.
نویسنده: آرمان زارعی | ۵ دی ۱۳۹۰
برخی از تحلیل گران غربی و داخلی، نا آرامی ها و انقلابات اخیر در کشورهای عربی را تحت عنوان «بهار عربی» مفهوم بندی کرده اند، در مقابل دیدگاهی وجود دارد كه نا آرامی های اخیر را «بیداری اسلامی» در نظر می گیرد.
نویسنده: سیامک بهرامی | ۵ دی ۱۳۹۰
جنبش های عربی حرکت هایی اعتراضی منتج از فرایندهای تاریخی و پویایی های خاص این جوامع هستند که در این میان متأثر از انتخاب های ساختاری کلان، اسلام در این اعتراض نقشی کانونی را عهده دار است.
