نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۶ فروردین ۱۳۹۰

حوادث بحرین هم از بعد ملی و هم از بعد ارزشی-ایدئولوژیك برای ایران بسیار حائز اهمیت است.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲ فروردین ۱۳۹۰

ایران و ترکیه دو بازیگر منطقه ای با نقش ها و درجه تأثیرگذاری متفاوت اما مکمل یکدیگر در منطقه خاورمیانه اند که بر پایه های قدرت و نفوذ آنها در خاورمیانه بعد از حوادث 11 سپتامبر افزوده شده است.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۴ اسفند ۱۳۸۹

طبیعی است که اگر قرار باشد برنامه هسته ای ایران به جایی برسد، امریکایی ها اول باید برداشت خود را تغییر دهند و به این نتیجه برسند که برنامه هسته ای ایران باید در چارچوب بازی برد- برد دنبال شود و به خواسته های مشروع ایران توجه شود.

نویسنده: حمید احمدی (ناظر علمی)  |   ۲۲ اسفند ۱۳۸۹

بسیاری از ناظران و پژوهشگران مسائل خاورمیانه توجه خود را به سوی بخش عربی و بوی‍ژه كشورهای اصلی منطقه معطوف كرده و رویدادها و دگرگونی های بخش های حاشیه ای خاورمیانه ، ‌بویژه كردستان عراق را نادیده گرفته اند.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۸ اسفند ۱۳۸۹

حضور فعال ایران در منطقه و نزدیکی بیشتر با احزاب و گروه های شیعی بیشتر در چارچوب «نیاز متقابل استراتژیک» ایران و دولت ها و ملت های دوست شیعه در پاسخ به تهدیدهای نظامی آمریکا و رژیم اسراییل است.

نویسنده: محمد علی مهتدی (ناظر علمی)  |   ۶ اسفند ۱۳۸۹

آنچه اینک در منطقه خاورمیانه رخ می دهد در واقع یک زلزله است که معادلات منطقه ای وحتی برخی معادلات بین المللی را تحت تأثیر قرار می دهد

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۱ بهمن ۱۳۸۹

دیدگاه غالب نزد نخبگان سیاسی حاکم در ایران و آمریکا اینست که با وجود تضادهای عمیق ایدئولوژیک، سیاسی و استراتژیک بین دو کشور در مسائل منطقه ای و جهانی و همچنین عدم وجود اجماع داخلی هرگونه گفتگوی مستقیم و استراتژیک بین دو طرف در شرایط فعلی ممکن نیست.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲ بهمن ۱۳۸۹

مشکل اصلی آمريکا و قدرت‌هاى بزرگ با ایران این است که سياست هسته‌ای ایران نظم سنتی موجود در قطعنامه‌های شورای امنیت و در شورای امنیت سازمان ملل را به چالش می‌کشد.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱ بهمن ۱۳۸۹

اجلاس استانبول نقطه عطفی برای "اعتمادسازی" است زیرا چالش اصلی در مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ این است که دو طرف بهم اعتماد ندارند.

نویسنده: سید حسین موسوی  |   ۲۸ دی ۱۳۸۹

اين نوشته مي‌كوشد سخنان مسئول سياست خارجي كشور را در قالب استراتژي ايمن‌سازي روابط ايران با حلقه پيراموني‌اش مورد بررسي قرار داده و اهميت و نتايج ميان مدت و بلند مدت آن را دسته‌بندي كند