کلیدواژه

تعداد 108

بحران سوریه و شكاف‌های منطقه‌ای

نویسنده: سيدعلی نجات  |   ۲۲ اسفند ۱۳۹۴

بحران سوريه نمونه‌ای بارز از شکل‌گیری يک منازعه در ابعاد استراتژيکی در سياست بين‌الملل و گسترش درگيری‌های سياسی و امنيتی در نظام منطقه‌ای خاورميانه، ميان قدرت‌های بزرگ و متحدان منطقه‌ای آنها است. این امر در صورت پافشاری هر یک از بازیگران می‌تواند ضمن به مخاطره افتادن منافع و تحمیل هزینه‌های گزاف برای آنها، امنیت منطقه و چشم‌انداز ثبات در آن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

ظهور پراگماتیسم منابع انرژی

نویسنده: مریم پاشنگ  |   ۱۹ اسفند ۱۳۹۴

به نظر می رسد که رابطه بین دولت ها و منابع نفتی تغییر کرده به طوری که تولیدکنندگان در پی جذاب تر کردن مفاد قراردادی با هدف جذب سرمایه گذاری خارجی و مشارکت با شرکت های بین المللی نفتی در توسعه میادین خود و همچنین مشارکت بیشتر بخش خصوصی هستند.

ژئوپلیتیک برجام

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۹ اسفند ۱۳۹۴

برجام در پرتو فهم درست قدرت های جهانی از ضرورت پذیرش نقش منطقه ای ایران در تامین صلح و امنیت منطقه ای و به خصوص مبارزه با تروریسم داعش اجرایی گردید. سیاست خارجی ایران باید از ظرفیت ژئوپلتیک دوران پسا برجام و روابط متعادل با قدرت های بزرگ برای رفع تنش های منطقه ای و پیشبرد رویکرد توسعه ای و رونق اقتصادی استفاده کند.

محرک های اقدام نظامي روسيه در سوريه

نویسنده: اختر قاسمی  |   ۹ اسفند ۱۳۹۴

محرک بسیار مهمی که در اقدام نظامی روسیه در سوریه نقش مهمی داشته این است که از نظر روسیه، واکنش های تعلل آمیز ایالات متحده آمریکا نسبت به داعش که به طور جدی واکنشی بر علیه آن انجام نمی داد، به معنای از دست دادن خاک سوریه به نفع داعش و تضعیف آن در برابر نیروهای غیر داعشی همچون ترکیه و کشورهای حوزه خلیج فارس خواهد بود.

اضطرار ژئوپلیتیک و شکل گیری برجام

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۳ اسفند ۱۳۹۴

توافق هسته ای قدرت های جهانی با ایران (برجام) بیشتر ناشی از یک اضطرار ژئوپلیتیک منطقه ای بود که به نوعی کشورهای غربی را قانع کرد تا با حل موضوع هسته ای راه را برای حل معضلات استراتژیک منطقه ای هموار کنند. البته تلاش قدرت های جهانی برای جلوگیری از نزدیکی ایران به نقطه گریز هسته ای یا در طرف ایران، محدودیت های اقتصادی داخلی ناشی از تحریم های بین المللی و همچنین ضرورت حل مساله از طریق تعامل و پرهیز از جنگ مهم بودند.

ايران و آينده مذاكرات صلح افغانستان

۲۵ بهمن ۱۳۹۴

برگزاري مذاكرات صلح، اقدام مثبتي جهت برقراري ثبات، امنيت، كاهش خشونت و ايجاد صلح پايدار در افغانستان و به تبع آن در منطقه و جهان است. بي ثباتي و ناامني موجود در افغانستان پس از گذشت 15 سال از سقوط دولت طالبان، لزوم حل مشكل طالبان با دولت از طريق سياسي – مذاكرات و حل اختلافات از طريق تفاهم- را فراهم كرده است. اما دو نكته حائز اهميت در اين خصوص، از يك سو اهمیت بهره مندی و دریافت حمايت ایران به عنوان یکی از همسايگان تأثيرگذار افغانستان در روند صلح و ثبات در اين كشور است. از سوي ديگر، لزوم پيوستن گروه‌هاي مختلف معارض داخلي به اين مذاكرات است.

برندگان و بازندگان ژئوپلیتیک برجام

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۱ بهمن ۱۳۹۴

اجرای برجام همزمان موجب تقویت جایگاه اقتصادی و ژئوپلیتیک ایران در منطقه می‌شود. از لحاظ اقتصادی، بازگشت یا نزدیک شدن ایران به سهم طبیعی صدور نفت در اوپک موجب تقویت روابط اقتصادی و به دنبال آن روابط سیاسی ایران با اروپا، هند، چین و ترکیه می‌شود. از لحاظ ژئوپلیتیک هم اجرای برجام جایگاه راهبردی ایران را در منطقه افزایش داده است.

سياست خارجی ايران ماهيت امنيتی - دفاعی پيدا كرده است

نویسنده: سید حسین موسوی  |   ۱۰ بهمن ۱۳۹۴

تحولات منطقه با ابعاد سياسي و امنيتي بي حد و حصر آن عملا ايران را از پاي ميز مذاكرات هسته اي به رايزني هاي فشرده در خصوص مسائل منطقه اي پرتاب كرده است. در شرايطي كه پايان مذاكرات هسته اي ايران مي توانست پتانسيل سياسي اين كشور براي حل مسائل منطقه اي دوشادوش ساير بازيگران را رها سازد سياست هاي از سر عصبانيت و عاری از عقلانيت عربستان سعودي نيل به موفقيت در اين امر را سخت كرده است.

اجلاس ژنو ٣ و یک پرسش بی‌پاسخ در بحران سوریه

نویسنده: سید حسین موسوی  |   ۷ بهمن ۱۳۹۴

امروزه حتی رهبران کشورهای مداخله‌گر در بحران سوریه در چگونگی دسته‌بندی نیروهای اپوزيسيون مسلح و غیرمسلح، تروریست و غیرتروریست، میانه‌رو و تندرو، اسلامگرا و سکولار، ناسیونالیست و غیرناسیونالیست دچار سردرگمی آشکار هستند.

چگونه عربستان افکار عمومی ایران را از دست داد؟

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۳ دی ۱۳۹۴

افکار عمومی و حوزه روشنفکری ایران، به تدریج قانع می شود که عربستان خواهان افزایش تنش و بحران آفرینی بر ضد منافع ژئوپلتیک و ایدئولوژیک ایران، عمدتا برای به هم زدن معادله جدید نزدیکی قدرت های جهانی به این کشور در نتیجه افزایش نقش منطقه ای آن است.