نویسنده: سید حسین موسوی  |   ۱۱ دی ۱۳۹۵

مسکو و آنکارا که از آغاز بحران سوریه تا چند ماه قبل در برابر یکدیگر قرار داشتند، چگونه با این سرعت به فاز هم‌پیمانی رسیدند؛ تاآنجاکه از سوی همه طرف‌های درگیر و کشورهای تأثیرگذار در این بحران، ضامن و ناظر این آتش‌بس شدند؟ نگارنده در این نوشته می‌کوشد به این پرسش مهم پاسخ گوید و چشم‌انداز این توافق را ترسیم کند. 

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۸ آذر ۱۳۹۵

 هرگونه تلاش ترامپ برای جدا کردن ایران و روسیه در معادلات منطقه ای، شکست تروریسم و موفقیت مذاکرات پایدار صلح در منطقه را به تاخیر می اندازد.

نویسنده: رضا اختیاری امیری  |   ۲۲ آذر ۱۳۹۵

علیرغم اظهارات ترامپ مبنی بر اشتباهات دولت اوباما و حضور بی مورد و مداخله بی نتیجه و «هزینه زا دولت کنونی در خاورمیانه، عوامل محدویت زایی وجود دارند که با وجود عدم تمایل ترامپ جهت حضور گسترده در زیر سیستم خاورمیانه، حضور مداوم، مداخله گری مستمر و حتی نظامی گیری جدید این کشور را در آینده ایجاب خواهد نمود. 

نویسنده: سید حسین موسوی  |   ۱۵ آذر ۱۳۹۵

واقعیت این است که اگر کشورهای عربی و اسلامی و نیز جنبش غیرمتعهدها اگر از فرصت به وجود آمده برای بسیج افکار عمومی جهان و بهره‌گیری از تمامی ظرفیت‌های جهانی به منظور متوقف کردن روند مخاطره آمیز اقدامات اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین استفاده نکنند، همین کشورهای غربی می‌توانند از کشورهای عربی و اسلامی گلایه کنند که برای بهره‌گیری از ظرفیت‌های جهانی به منظور حل و فصل عادلانه مسئله فلسطین دست به کار نشدند و موضوع فلسطین را به یک شعار سمبلیک برای کسب مشروعیت اجتماعی و سیاسی تبدیل کردند.   

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۷ آذر ۱۳۹۵

چند‌جانبه‌گرایی در سیاست‌خارجی در ابعاد مختلف سیاسی‌، ‌امنیتی و اقتصادی، بهترین سیاست برای مواجهه با آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ است. گسترش دیپلماسی در عرصه منطقه‌ای و جهانی و همزمان، تقویت قدرت بازدارندگی و اقتصاد ملی با هدف کاهش آسیب‌پذیری کشور، می‌تواند آمریکای دوران ترامپ را مدیریت و مهار کند.

نویسنده: عبدالرسول دیو سالار  |   ۱۵ آبان ۱۳۹۵

پیمان های دفاعی به عنوان یکی از ابزارهای دیپلماسی دفاعی، یکی از ابعاد مهم نرم قدرت دفاعی به شمار می روند. به همین سبب پاسخ به تهدیدات برآمده از پیمان های دفاعی رقبای منطقه ای ایران، تنها از مسیر افزایش قدرت سخت دفاعی امکانپذیر نیست و به نتایج موثری منجر نخواهد شد. 

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۷ مهر ۱۳۹۵

پرهيز ايران از تقابل با سعودی ها بيشتر با هدف جلوگيري از بازگشت نظامي آمريكا به منطقه صورت مي گيرد.

نویسنده: سيدعلی نجات  |   ۱۲ مهر ۱۳۹۵

هدف اصلی از پیگیری و اجرای طرح تجزیه سوریه، قطع ارتباط جمهوری اسلامی ایران و لبنان و در نتیجه منزوی کردن حزب الله و تضعیف آن است که این اقدام در وهله اول در جهت خدمت به منافع راهبردی اسرائیل و آمریکا می باشد.

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۳۱ مرداد ۱۳۹۵

راه حل بحران سوریه در همکاری چندجانبه با حضور همه دولت های درگیر و به خصوص ایران است نه همکاری های دوجانبه روسیه و آمریکا که منجر به بدبینی بازیگرانی مثل ایران می شود و به تبع اجماع سیاسی لازم را برای ورود به راه حل سیاسی از بین می برد. سیاست همکاری با همه کشورها در یک قالب چندجانبه، مطمئنا قدرت و ارزش راهبردی ایران را بهتر به چشم دیگران می آورد. 

نویسنده: آرمینا آرم (مدیر گروه)  |   ۱۳ مرداد ۱۳۹۵

دکترین سلمان ایران را علت اصلی بسیاری از مشکلات سياسی _ امنیتی در منطقه خاورمیانه می داند. اصول این دکترین حاصل نیاز استراتژیک عربستان در وضعيت جديد منطقه است.