حمیرا مشیرزاده در کارگاه آموزشی فن مقاله نویسی پژوهشگران مهمان سال تحصیلی 1394- 1393
روز چهارشنبه 26 فروردین ماه 1394 پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه کارگاه آموزشی پژوهشگران مهمان در سال تحصیلی 1394-1393 را با موضوع "آموزش فن مقاله نویسی (مقالات علمی- پژوهشی)" برگزار کرد. در این کارگاه آموزشی که پژوهشگران مقیم و مهمان پژوهشکده و تعدادی از دانشجویان دکتری و کارشناسی ارشد حضور داشتند، دکتر حمیرا مشیرزاده عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به ایراد سخنرانی پرداخت. دکتر کیهان برزگر رئیس پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه و عضو هیئت علمی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد نیز مدیریت جلسه را بر عهده داشت.
در ابتدا دکتر برزگر ضمن خوشامدگویی، برای آشنایی بیشتر حضار به معرفی سوابق تحصیلی و پژوهشی دکتر مشیرزاده پرداخت. در ادامه دکتر مشیرزاده نیز نکات مورد توجه در خصوص نگارش مقاله را مطرح کرد. فرازهایی از این نکات در زیر آمده است:
نخست، داشتن نوآوری؛ هر گونه نوشته‌ای از جمله رساله، گزارش، یادداشت، مقاله و کتاب باید حرف و ایده‌ای نو داشته باشد.
دوم، رعایت کردن اصول و قواعد نگارش در تمامی انواع نوشته ها.
سوم، رعایت پاراگراف بندی در متن؛ هر پاراگراف باید ایده جدیدی را مطرح کند. پاراگراف‌ها بر اساس تعداد سطر تفکیک نمی‌شوند، ممکن است یک پاراگراف سه سطر باشد و یک پارگراف ده سطر. پس وجود یک ایده جدید در هر پاراگراف وجه تفکیک پاراگراف ها است.
چهارم، به کارگیری زبان علمی؛ تا حد امكان باید از به کارگیری القابي مثل دكتر، مهندس، آقا، خانم، استاد محترم اجتناب شود.
پنجم، سازمان دهی مطالب؛ رعایت این موضوع بسیار مهم است. هر مبحثی یک مقدمه، متن و نتیجه گیری دارد. "مقدمه" دیدی کلی به مطلب می‌دهد. در مقدمه باید ضرورت و اهمیت و اصل مسئله مطرح شود. به عبارت دیگر مقدمه شامل موارد زیر می شود: نخست، طرح مسئله؛ يعني بيان اينكه چه چيزي توجه شما را به خود جلب كرده كه مي‌خواهيد آن را توضيح دهيد؛ دوم، سؤال؛ سؤال لزوماً به شکل علامت سؤال ممکن است نباشد. وقتی در مقدمه مطرح می‌شود که این مقاله در پی بررسی موضوعی خاص است، این خود یک سؤال است ولی شکل سؤال را ندارد. سوم، مرور آثار موجود؛ هدف اين است كه مشخص شود چه كارهايي پيش از اين و با چه رویکردی انجام شده است و مقاله شما چه نکته جدیدی برای ارائه دارد. این نکته را باید توجه داشت که همیشه زوایای جدید در نگاه به مسائل وجود دارد. چهارم، فرضيه يا تز يا دعوی اصلی؛ كه نشان مي‌دهد شما سخنی جديد در پاسخ به سؤالی داريد كه شايد پيش از اين هم مطرح شده اما آنچه شما به دنبال آن هستيد، تفاوت دارد. پنجم، سازماندهي يا ساختار بحث؛ یعنی بيان اينكه چگونه مي‌خواهيد فرضيه را اثبات کنید.