نویسنده: کیهان برزگر | ۳۱ مرداد ۱۳۹۵

راه حل بحران سوریه در همکاری چندجانبه با حضور همه دولت های درگیر و به خصوص ایران است نه همکاری های دوجانبه روسیه و آمریکا که منجر به بدبینی بازیگرانی مثل ایران می شود و به تبع اجماع سیاسی لازم را برای ورود به راه حل سیاسی از بین می برد. سیاست همکاری با همه کشورها در یک قالب چندجانبه، مطمئنا قدرت و ارزش راهبردی ایران را بهتر به چشم دیگران می آورد. 

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۳ تیر ۱۳۹۵

ریشه کن کردن داعش نیازمند همکاری نظامی - امنیتی نزدیک دولت‌ها در یک قالب محدود و هدفمند است. این همکاری باید با یک دستور کار مشخص، زمان بندی شده و متکی بر یک دیپلماسی چندجانبه صورت پذیرد. چنین روشی راه را بر تفسیرهای گسترده از اهداف بلندمدت و بعضا منافع ـ محور کشور‌ها می‌بندد. 

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۹ اسفند ۱۳۹۴

برجام در پرتو فهم درست قدرت های جهانی از ضرورت پذیرش نقش منطقه ای ایران در تامین صلح و امنیت منطقه ای و به خصوص مبارزه با تروریسم داعش اجرایی گردید. سیاست خارجی ایران باید از ظرفیت ژئوپلتیک دوران پسا برجام و روابط متعادل با قدرت های بزرگ برای رفع تنش های منطقه ای و پیشبرد رویکرد توسعه ای و رونق اقتصادی استفاده کند.

نویسنده: کیهان برزگر | ۳ اسفند ۱۳۹۴

توافق هسته ای قدرت های جهانی با ایران (برجام) بیشتر ناشی از یک اضطرار ژئوپلیتیک منطقه ای بود که به نوعی کشورهای غربی را قانع کرد تا با حل موضوع هسته ای راه را برای حل معضلات استراتژیک منطقه ای هموار کنند. البته تلاش قدرت های جهانی برای جلوگیری از نزدیکی ایران به نقطه گریز هسته ای یا در طرف ایران، محدودیت های اقتصادی داخلی ناشی از تحریم های بین المللی و همچنین ضرورت حل مساله از طریق تعامل و پرهیز از جنگ مهم بودند.

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۱ بهمن ۱۳۹۴

اجرای برجام همزمان موجب تقویت جایگاه اقتصادی و ژئوپلیتیک ایران در منطقه می‌شود. از لحاظ اقتصادی، بازگشت یا نزدیک شدن ایران به سهم طبیعی صدور نفت در اوپک موجب تقویت روابط اقتصادی و به دنبال آن روابط سیاسی ایران با اروپا، هند، چین و ترکیه می‌شود. از لحاظ ژئوپلیتیک هم اجرای برجام جایگاه راهبردی ایران را در منطقه افزایش داده است.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲۳ دی ۱۳۹۴

افکار عمومی و حوزه روشنفکری ایران، به تدریج قانع می شود که عربستان خواهان افزایش تنش و بحران آفرینی بر ضد منافع ژئوپلتیک و ایدئولوژیک ایران، عمدتا برای به هم زدن معادله جدید نزدیکی قدرت های جهانی به این کشور در نتیجه افزایش نقش منطقه ای آن است.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲۵ آذر ۱۳۹۴

روسیه به ایران نیاز دارد چون تنها کشوری است که همزمان در عراق و سوریه و در معادلات میدانی و سیاسی دارای نقش ائتلاف ساز و موثر است. همزمان ایران به نقش روسیه در معادلات هوایی و ایجاد تعادل سیاسی-امنیتی جبهه رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای یعنی ترکیه و عربستان و آمریکا نیاز دارد. این دو بازیگر همچنین به این درک رسیده اند که بدون تغییر در مواضع بازیگران رقیب منطقه ای حل منازعه داخلی سوریه حتی مبتنی بر یک توافق نسبی و برد-برد ناممکن به نظر می رسد.

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۹ آبان ۱۳۹۴

اگرچه حضور روسیه در سوریه برای ایران از این لحاظ که فضای سیاسی جدیدی برای تسریع راه حل سیاسی جهت حل این بحران فراهم می کند یک فرصت است، همچنین باید به این نکته هم توجه داشت که نزدیکی ایران و روسیه در بحران سوریه، بیشتر ائتلاف سیاسی مبتنی بر یک نیاز متقابل برای دفع یک تهدید امنیت ملی در زمان ناامنی است، نه الزاما یک اتحاد استراتژیک.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲۹ مهر ۱۳۹۴

شنبه بیست و پنجم مهرماه تهران میزبان نشست مقدماتی کنفرانس امنیتی مونیخ بود. در این نشست یک روزه نمایندگان بیش از 60 کشور و سازمان بین المللی در آن شرکت کرده بودند، دكتر كيهان برزگر، استاد روابط بين‌الملل و رییس پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه در گفت‌وگوي تفصيلي با «ایرنا» برگزاری نشست اخیر در تهران را نشان دهنده افزایش اهمیت و نقش منطقه ای ایران دانست که پس از توافق جامع هسته ای با قدرت های بزرگ و تحولات اخیر در خاورمیانه ابعاد تازه ای به خود گرفته است .به نظر این مدرس دانشگاه، رویکرد اصلی اجلاس های مونیخ تاکید بر پیوستگی امنیت منطقه ای و جهانی و پویایی بحران ها است. بر همین مبنا راه حل بحران ها هم باید همه جانبه باشد.

نویسنده: کیهان برزگر | ۶ شهریور ۱۳۹۴

كيهان برزگر، هادي خسروشاهين- اولين گفت‌وگوي مشترك يك چهره آكادميك كشور و يك روزنامه‌نگار با محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه. ميزبان اين گفت‌وگوي منحصر به فرد بود. گفت‌وگوي اختصاصي ديپلمات با وزير امور خارجه با پرسش‌هاي كيهان برزگر استاد روابط بين‌الملل دانشگاه علوم و تحقيقات آغاز شد. در اين بخش ظريف و برزگر در مورد مفاهيم كاربردي روابط بين‌الملل نظير قدرت، امنيت و بازدرندگي بحث كردند و بعد به موضوع همكاري‌هاي جهاني و منطقه‌اي رسيدند. ظريف با اشاره به اينكه دوران پارادايم رئاليستي در نظام جهاني به پايان خود رسيده، بر لزوم طرح‌ريزي مفاهيم و پارادايم‌هاي جديد تاكيد كرد. او ترجيح مي‌داد به جاي استفاده از امنيت مبتني بر بازدارندگي از مفهوم امنيت شبكه‌اي استفاده كند. ظريف در بخش ديگري از اين گفت‌وگو در پاسخ به پرسش‌هاي كيهان برزگر از جزئيات پروژه خود براي همكاري‌هاي منطقه‌اي رونمايي كرد. به اعتقاد او مجمع گفت‌وگوهاي منطقه‌اي مي‌تواند خاورميانه را از گردنه خطرناك تنش و بحران به سلامت عبور دهد. او تفكر و تحليل را در چارچوب رهيافت رئاليستي به نوعي قدم گذاشتن در مسير منافع كشورهاي سلطه‌گر تلقي كرد و به همين دليل هم از نظر او منبع و منشا قدرت براي كشورهاي در حال توسعه نه در اقتصاد و اقتدار نظامي كه در خلق ايده‌ها و پردازش مفاهيم جديد در روابط بين‌الملل قابل تفسير است. اما وزير امور خارجه در بخش دوم اين گفت‌وگو در پاسخ به پرسش‌هاي من روايت خود را از گفت‌وگوهاي هسته‌اي در وين مطرح كرد. او با انتقاد از مخالفان به دليل درك نادرست از برجام تاكيد كرد كه قطعنامه شوراي امنيت بخشي از برجام نيست كه چراكه موضوع برجام تفاهم ميان ايران و 1+5 است و موضوع قطعنامه در ارتباط با كشورهاي 1+5. او در بخش‌ ديگر اين گفت‌وگو به برخي جزئيات مذاكرات هم اشاره كرد و گفت در يك فاصله چند ساعته اختلافات باقي مانده حل شد و در وين به توافق رسيديم.