نویسنده: کیهان برزگر | ۱۸ آذر ۱۳۹۲

توافق هسته اي ژنو بين ايران و گروه 1+5 و افزايش همکاری ايران و غرب الزاماً به بهای کاهش روابط منطقه ای ايران نيست که به طور بنيادی يک اولويت در هدايت سياست خارجي ايران بوده است.

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۵ آذر ۱۳۹۲

در متون علم سیاست از لابی ها تحت عنوان دسته ای از افراد همفکر یاد شده که هدفی مشترک آنها را گردآورده و برای حصول به این هدف به دولت ها فشار وارد می کنند.

نویسنده: کیهان برزگر | ۳ آذر ۱۳۹۲

هرچقدر روابط ایران و آمریکا (به گونه ای که یکدیگر را تهدید احساس نکنند) گسترش یابد، می تواند به نفع عربستان سعودی نیز باشد، چراکه در این صورت همکاری منطقه ی گسترش می یابد و صلح و ثبات بیشتری را در منطقه به وجود می آید.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲ مهر ۱۳۹۲

آقاي روحاني در نيويورك مي‌خواهند گفتمان جديد سياست خارجي ايران را در يك فضاي بين‌المللي با حضور همه رهبران تعريف كند و وارد گفتمان جديد دولت خود شود. من مطمئنم كه اين سخنراني تاثيرات فوق‌العاده مثبتي نه تنها بر هيأت دولت امريكا بلكه بر كنگره و جامعه بين‌المللي خواهد گذاشت.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲۸ مرداد ۱۳۹۲

با روی کارآمدن دکتر روحانی موضوع گفتگو با آمریکا بار دیگر در محافل داخلی ایران مطرح شده است

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۳ مرداد ۱۳۹۲

پرونده هسته ای ایران تنها موضوعی است که ارزش استراتژیک لازم برای نزدیک کردن ایران و آمریکا را دارد. ورود به گفتگوی همه جانبه و طرح همه مسائل روی میز شاید در شرایط فعلی خیلی واقع گرایانه نباشد. اول باید از یک موضوعی که برای هر دو طرف منفعت ملموس دارد شروع کرد تا دو طرف بتوانند در یک روند و از یک موضع برابر سیاسی به هم اعتماد کنند.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲۵ تیر ۱۳۹۲

در حالی که آمریکا در ابتدای سرنگونی حکومت مُرسی از بروز این حادثه احساس شادمانی می ‏کرد، تداوم اعتراضات هواداران مُرسی، ایالات متحده را به شدت از آینده ثبات سیاسی در مصر نگران کرده است.

نویسنده: کیهان برزگر | ۲۴ تیر ۱۳۹۲

ایران و عربستان دو بازیگر کلیدی در منطقه هستند که هم از لحاظ "ثقل جغرافیایی" و هم از لحاظ "اصول هویتی" به ایفای نقش در منطقه می پردازند.

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۴ تیر ۱۳۹۲

اکنون با روي کار آمدن دکتر روحاني با يک رويکرد تعاملي، اين سوال مطرح است که موضع غرب و آمريکا در قبال ايران چگونه خواهد بود؟

نویسنده: کیهان برزگر | ۱۰ تیر ۱۳۹۲

دولت مرسی با سیاست اشتباه تثبیت سریع قدرت حزب اخوان المسلمین نه تنها فرصت تاریخی در تقویت جایگاه این جریان سیاسی در مصر و خاورمیانه را از دست داد بلکه آینده سیاسی این حزب در حوزه کارآمدی در حکومت داری را هم به چالش کشید.