نویسنده: اعظم ملایی | ۱ مهر ۱۳۹۹
در هفته های اخیر مسأله توافق صلح دو کشور عربی حوزه خلیج فارس یعنی امارات متحده عربی و بحرین با رژیم اسرائیل یکی از جنجالی ترین اخبار حوزه غرب آسیا بوده است؛ توافقاتی که ظاهرا قرار نیست به همین جا ختم شود و چنانکه دونالد ترامپ، در کنفرانس مطبوعاتی اخیر خود اعلام کرده، «قرار است ۷ یا ۸ کشور دیگر هم به آن ملحق شوند و کویت نیزاحتمالا یکی از این کشورها خواهد بود».
نویسنده: محمد صیادی | ۲۵ شهریور ۱۳۹۹
جریان‌های سیاسی-اجتماعی در جهان اسلام که ذیل عناوینی چون اسلام سیاسی/ اسلام‌گرایی/ بنیادگرایی اسلامی قرار می‌گیرند، نه تنها از نظر مفهومی «برساخته »پژوهش‌های شرق‌شناسانه هستند بلکه از نظر ترمینولوژیک نیز واژگانی که برای نام‌گذاری آنها به کار می‌رود، فارغ از ریشه‌های شرق‌شناسانه نیست. قرار گرفتن این جریان‌ها ذیل واژگان فوق، به برساخته شدن نظریاتی درباره آنها منجر شده که اسلام را به عنوان کانون مرکزی آنها قرار داده است. این در حالی است که اگر بپذیریم اسلام به مثابه سنتی جاری در خاورمیانه، پیش‌فرض ایده‌های متفکران این جریان‌ها بوده و اصولاً نظریه‌پردازی در جهان اسلام بدون در نظر گرفتن نقش اسلام به معنای نادیده گرفتن زمینه تاریخی- اجتماعی است، آنگاه می‌توان بر این نکته تأکید کرد که بررسی همه این جریان‌های فکری- سیاسی ذیل عناوین اسلام سیاسی/ اسلام‌گرایی/ بنیادگرایی اسلامی، به معنای ارائه کلیتی یکپارچه و نادیده انگاشتن تفاوت‌های عمیق میان آنها است. هر یک از این جریان‌ها آبشخورهای فکری متفاوتی دارند و در وضعیت سیاسی-اجتماعی هر یک از کشورهای خاورمیانه که مبتنی بر ساختارهای سیاسی-اقتصادی و فرهنگ سیاسی خاص خود هستند، بروز و ظهور متفاوتی می‌یابند.
۲۳ شهریور ۱۳۹۹
نویسنده: مسعود رضائی | ۲۳ شهریور ۱۳۹۹
خاورمیانه اروپا نیست. تجربۀ دور و نزدیکِ جابجایی راهبردیِ کشورهای این منطقه، با سقفِ کوتاه دوستی‌ها و دشمنی‌های موجود، این اختلاف فاحش را به خوبی نشان داده است. بااین‌حال، وقتی پای معرفی و بازنماییِ جمهوری اسلامی ایران- به عنوان یک تهدید و دشمن مشترک ایدئولوژیک در میان باشد؛ نمی‌توان صف‌بندی‌های جدیدِ شکل گرفته در مقابل آن را بی‌اهمیت، مجازی و از جنس روابط فیس‌بوکی در نظر گرفت و یا واقعیت‌های نوظهور را بدون اقدامی مؤثر و ترتیباتی راهگشا، تنها با تقبیح روزانۀ کشورهای عربی و محکومیت نزدیکیِ کشورهای مسلمان به اسرائیل نادیده گرفت.
نویسنده: امیر ایمانی | ۲۳ شهریور ۱۳۹۹
در روابط بین‌الملل امروزی، دولت‌ها با تلاش برای کنترل و شکل دادن به محیط خارجی خود به عدم اطمینان و آنارشی بین المللی پاسخ می دهند. بنابراین مهمترین عامل مهمی که سیاست خارجی کشورها را شکل می‌دهد قدرت نسبی آن کشور در نظام بین الملل می‌باشد. به عبارت دیگر، دولت‌ها بیشینه کردن فرصت‌ها را برای عملیاتی کردن اولویت‌هایشان دنبال می‌کنند. پس به جای توصیف دولت ها به مثابه‌ی وجودهایی قدرت افزا یا امنیت افزا (Security-Maximisers)، ترجیح بر توصیف دولت‌ها به مثابه وجودهایی نفوذ افزا (Influence-Maximisers) می باشد. بدین ترتیب می توان رابطه بین قدرت، اولویت‌ها و رفتار دولت‌ها را بهتر بررسی کرد. در این مسیر تأکید بر فرایندهای توسعه‌ی استراتژی کلان می باشد. استراتژی همه جوانب قدرت و نفوذ در اختیار یک ملت است و نگرش دولت‌ها نسبت به محیط بین‌المللی را تعیین می‌کند. جهت گیری‌ها و سیاست دولت‌ها در مدیترانه‌ی شرقی هم در جهت استراتژی کلان آنها می‌باشد، تحولاتی که از شمال آفریقا تا خاورمیانه را تحت تاثیر قرار داده است.
نویسنده: احسان اعجازی (مدیر گروه) | ۱۷ شهریور ۱۳۹۹
اعلام برقراری رابطه رسمی و دیپلماتیک بین رژیم اسراییل و امارات را می‌توان گامی در جهت اجرایی شدن معامله قرن ارزیابی کرد. به احتمال فراوان آمریکایی‌ها تلاش خواهند کرد تا دو کشور بحرین و عمان را در هفته‌های آینده برای اعلام صلح با اسراییل ترغیب کنند. با این وجود به ترتیب قطر، کویت و عربستان آخرین کشورهای حوزه خلیج فارس خواهند بود که صلح تحمیلی با اسراییل را خواهند پذیرفت. به خصوص عربستان خود را به اجرای طرح صلح عربی بسیار متعهد می‌داند و به سادگی حاضر نخواهد بود که بدون تشکیل دولت مستقل فلسطینی صلح با اسراییل را بپذیرد. با این وجود باید توجه داشت بدون عبور هواپیماهای اسراییلی از آسمان عربستان ارتباطات بین امارات و اسراییل تقریبا غیرممکن می‌شود در نتیجه این کشور در رابطه بین اسراییل و امارات نقشی کلیدی ایفا خواهد کرد.
مروری بر کتاب «سرمایه‌داری علیه آب‌وهوا» در گفت‌وگو با مترجم آن؛
۱۰ شهریور ۱۳۹۹
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، بحران محیط زیست و تغییرات آب‌وهوایی که امروزه به یک مسأله جدی و قابل تأمل تبدیل شده، حاصل دخالت و بهره‌وری نامعقول انسان از طبیعت پیرامون خود و استفاده نادرست از صنعت و تکنولوژی است. اهمیت این مسأله موجب شده محیط زیست یکی از بسترهای داغ بحث سیاست جهانی شود که انسان را واداشته روی این موضوع تأکید و آن‌را جدی بگیرد تا با جلوگیری از برهم خوردن هارمونی نظام طبیعت حاکم بر زمین، ناجی زمین و موجودات آن باشد. زمین، آب، هوا و انسان، بازوهای به‌هم پیوسته حیات هستند که باید در تعادل و هارمونی نگهداشته شوند. برهم خوردن یکی از این اضلاع، چارچوب فلسفه زندگی روی زمین را برهم می‌زند.
۱۰ شهریور ۱۳۹۹
در 13 آگوست 2020 اعلام خبر «توافق تاریخی» میان امارات متحده عربی و اسرائیل با میانجیگری ایالات متحده آمریکا توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، توجهات بسیاری را به خود جلب کرد. مهمترین بند این توافق، به‌رسمیت شناختن رسمی اسرائیل از سوی امارات و همچنین تعلیق برنامه الحاق کرانه باختری رود اردن از سوی اسرائیل است؛ گرچه سابقه همکاری و رابطه غیررسمی میان اسرائیل و امارات به چند سال پیش از این برمی‌گردد.
۶ شهریور ۱۳۹۹
این تحول ریشه در تصمیمِ اماراتِ متحدۀ عربی دارد زیرا که طی ۷۲ سال گذشته، اسراییل پیوسته آماده بوده با همسایگان دور و نزدیک خود به تفاهم و عادی سازی دست یابد. از این رو برای فهم این تحولِ منطقه ای، ضروری است که به صورت علمی، دستگاهِ تحلیلی حاکمیتِ امارات واکاوی شود (Deconstruction). بر خلافِ تقریبا همه کشورهای خاورمیانه، حاکمیتِ امارات نسبت به خود و آیندۀ خود اجماع تئوریک دارد: کشوری که پایۀ حکمرانی را تولید ثروت می داند. برای تداومِ سیاستِ تولیدِ ثروت امارات، یک دکترینِ امنیت ملی لازم است که عادی سازی با اسراییل در چارچوب آن دکترین امنیت ملی قابل تفسیر است. به نظر می رسد ارزیابی از آیندۀ سه کشور و ارتباط امارات با این سه کشور، حاکمیت آن را به سوی عادی سازی با اسراییل سوق داده است
نویسنده: بهروز نامداری | ۴ شهریور ۱۳۹۹
جمعه 31 اردیبهشت رئیس جمهور ترکیه چند روز پس از اعلام وعده خبر خوش به مردم آن کشور، نهایتا مژده داد این کشور یک میدان گازی بزرگ در دریای سیاه کشف کرده است. چگونگی اعلام این خبر و مانور تبلیغاتی حزب حاکم ترکیه در خصوص آن را باید در چهارچوب دیدگاه نوین دولت مردان آنکارا به اقتصاد انرژی و ژئوپلتیک ترکیه تحلیل نمود. در این یاداشت سعی داریم ارزش این کشف را در بستر بازار گاز ترکیه وهمچنین دیدگاه های جدید سیاستمداران ترکیه در خصوص بازار جهانی نفت و گاز بررسی نمائیم.
