نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۲۸ مهر ۱۴۰۳

نویسنده: مختار نوری (مدیر گروه + پژوهشگر ارشد مهمان) عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۱۸ بهمن ۱۴۰۲

گروه‌ روندهای فکری و گروه مطالعات سیاست و تمدن ایرانی مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه برگزار می‌کنند؛

نویسنده: مختار نوری (مدیر گروه + پژوهشگر ارشد مهمان) عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۱۱ دی ۱۴۰۲

نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۱۳ شهریور ۱۴۰۲

در حوالی سال هایی که طالبوف تبریزی در رساله ی گرانمایه ی خود یعنی «مسائل الحیات»، در قلمرو عالم خیال خلاق و ‌در مصاحبت با فرزند موهوم خود « احمد» سرنمونی نفسی را بشارت می داد که به مثل امیل روسو «اهل چون و چرا» گفتن بود و می‌توانست از «خاک وطن چینی بسازد ، سنگش را بلور کند، ریگ صحرا را شیشه کند...و هر چه طبیعت در ناف او گذاشته و پنهان نموده را در آورد»، از قضا در همان تبریز طفلی زاده شد که بشارت از حلول فرزند خیالی طالبوف را می داد. این احمد هبوط یافته نامش تقی ارانی بود. او تمثال همان نفس مشروطه خواهی بود که در پی کمال مدنی، سرور ملی و رشد وطنی و تاریخی بود. نفسی که سعادت خویش را با سعادت ایران و کمال خویش را با ترقی وطن پیوند می داد.

نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۲۰ دی ۱۴۰۱

چندی پیش زمانی که از دانشجویی دلیل عدم‌ حضور چند باره اش در کلاس را جویا شدم، با همان رندی خاص دانشجویان کارشناسی جوابی‌ داد که بنابر احوالات اینجا و اکنون ما در خور تامل بود: « من در اعتصاب یک نفره بودم!». این «من» در حال اعتصاب که بازیگوشانه بر یکه گی خود اصرار داشت و در مقابل من افسون زده و در حال زوال ایستاده بود از کجا می آمد؟

نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۲۸ تیر ۱۴۰۱

نوشتار حاضر درآمدی است بر سلسله نشست های بحران اندیشی و گفتگوهای ملی که به همت دو گروه مطالعات سیاست و تمدن ایرانی و روندهای فکری مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه برگزار خواهد شد. گرچه هر یک از نشست ها به یک بحران عمده پیش روی جامعه ی ایران در آستانه ی ورود به سده ی جدید شمسی می پردازد اما پیش از هر چیز تامل در «بحران» به مثابه یک مفهوم است که به ضرورت بحران اندیشی و گفتگو درباره ی آن یاری می رساند.

نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۴ اردیبهشت ۱۴۰۱

شاهرخ مسکوب اندیشمند، نظریه پرداز ادبی، شاهنامه و حافظ پژوه یگانه ای بود که ازهر دو وجه عمل و نظر جایگاهی بی بدیل در سپهر روشنفکری ایرانی دارد. تاملات او در حوزه ی ادبیات حماسی غرب و ایران ، به ویژه درزمینه ی شاهنامه پژوهی، خلق آثاری را سبب شد که چراغ یقینی در مسیر پر پیچ و خم شناخت جهان اساطیرایرانی است .«فردوسی را ملهم بزرگ خود قرار داد و کاری دلچسب تر از غور در شاهنامه نیافت». اما رجوع او به گذشته و سنت اساطیری ایران به همان اندازه که از تتبعات ادبی نویسندگان پیش و پس از خود فراتر می رفت، پیوندی عمیق با شیوه ی تفکر تاریخی و فلسفی داشت

نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۱۸ فروردین ۱۴۰۰

نوشتار حاضر به مناسبت سومین سالگرد درگذشت داریوش شایگان به تقریر درآمد، فیلسوفی آزاد اندیش که جایگاهی بی همتا درسپهر فلسفی ایران خواهد داشت.