کلیدواژه

تعداد 635

اجلاس ژنو ٣ و یک پرسش بی‌پاسخ در بحران سوریه

نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۷ بهمن ۱۳۹۴

امروزه حتی رهبران کشورهای مداخله‌گر در بحران سوریه در چگونگی دسته‌بندی نیروهای اپوزيسيون مسلح و غیرمسلح، تروریست و غیرتروریست، میانه‌رو و تندرو، اسلامگرا و سکولار، ناسیونالیست و غیرناسیونالیست دچار سردرگمی آشکار هستند.

احداث پایگاه نظامی ترکیه در قطر و نظم امنیتی خلیج فارس

نویسنده: جواد حیران نيا (مدیر گروه)  |   ۳۰ دی ۱۳۹۴

اقداماتی چون احداث پایگاه نظامی ترکیه در قطر نمی تواند نظم و ساختاری فراگیر و جامع را برای منطقه به ارمغان آورد. اما این اقدام بسته به برخی شرایط نیز نمی تواند در تضاد با منافع ایران تلقی شود.

ضرورت­ های پسا تحریم

نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۲۸ دی ۱۳۹۴

سیاست تنش­ زدایی دولت طی چند ماه گذشته بویژه در ارتباط با پرونده هسته­ ای کمک شایانی در پیشبرد موفقیت ­آمیز این توافق تا مرحله دستیابی به نقطه کنونی ایفا کرد. این سیاست در محیطی بسیار ناامن و بسیار خصمانه حرکت کرد و به نتایج کنونی رسید.

چگونه عربستان افکار عمومی ایران را از دست داد؟

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۳ دی ۱۳۹۴

افکار عمومی و حوزه روشنفکری ایران، به تدریج قانع می شود که عربستان خواهان افزایش تنش و بحران آفرینی بر ضد منافع ژئوپلتیک و ایدئولوژیک ایران، عمدتا برای به هم زدن معادله جدید نزدیکی قدرت های جهانی به این کشور در نتیجه افزایش نقش منطقه ای آن است.

آیا افزایش تنش بین ایران و عربستان بر بازارهای نفت تاثیر دارد؟

نویسنده: مریم پاشنگ  |   ۲۲ دی ۱۳۹۴

هر چند افزایش تنش بین عربستان و ایران تحولاتی را در روابط بین ایران و کشورهای هم پیمان عربستان به وجود آورد اما به نظر نمی رسد که تاثیر چندانی بر روابط اقتصادی ایران در حوزه نفت و انرژی و همچنین ارتباط این کشور با بازارهای جهانی نفت داشته باشد.

تاثیر تنش در روابط با عربستان بر روابط ایران و ترکیه

نویسنده: حسین مفیدی احمدی  |   ۲۲ دی ۱۳۹۴

تاثیر گسترش تنش در روابط سیاسی ایران و عربستان به دنبال رخدادهای برآمده از اعدام شیخ نمر بر ائتلاف سازی ها و تحولات منطقه ای و در نتیجه بر روابط ایران و ترکیه مسئله ای نیست که از چشم تحلیل گران مسائل منطقه به دور باشد. یکی از دیدگاه های رایج این است که روابط رو به گسترش ترکیه و عربستان و همچنین حضور ترکیه در ائتلافی با نام "ائتلاف برای مقابله با تروریسم" همگی نشانه هایی از ائتلاف راهبردی ترکیه و عربستان در حوزه مدیریت تحولات پسا بهار عربی در منطقه است. مسئله ای که به اعتقاد برخی از تحلیل گران بر روابط ایران و ترکیه نیز اثر منفی بر جای خواهد گذاشت.

نظم نوظهور جهانی در پرتو حضور روسیه در سوریه

نویسنده: بهزاد احمدی لفورکی (ناظر علمی)  |   ۱۹ دی ۱۳۹۴

روسیه با مداخله در سوریه جلوی یکه‌تازی غرب برای تحمیل نظم جهانی مورد نظر خود را گرفته و شکل‌گیری این نظم را بدون موافقت مسکو با مشکل روبرو ساخته است. این موضع در کنار انضمام کریمه به خاک روسیه قابل فهم‌تر است و نشان می‌دهد که روسیه از توان بازتعریف نظم مذکور یا حداقل ایفای نقش برهم زننده برخوردار است. در واقع روس‌ها به خوبی فهمیده‌اند که در مقام یک قدرت بزرگ جهانی ‌‌باید از ظرفیت‌های خود بخصوص ظرفیت‌های ژئوپلیتیکی برای تاثیرگذاری بر شکل‌گیری نظم نوظهور جهانی و منطقه‌ای و مهار آمریکا برای تامین مافع خود بهره گیرند.

بحران سوریه و آغاز نئومرکانتیلیسم روسی

نویسنده: عبدالرسول دیو سالار  |   ۱۹ دی ۱۳۹۴

روس­ها از این نکته استراتژیک آگاه هستند که توان مانور سیاست خارجی در قرن 21 همچنان به دو عنصر ظرفیت اقتصادی و ظرفیت نظامی وابسته است. به این ترتیب از منظر روسی هرگونه تمایلی برای فعال­سازی سیاست خارجی و بازیابی توان تاثیرگذاری جهانی، منوط به تقویت همزمان دو بال قدرت اقتصادی و قدرت نظامی است.

روابط ایران و روسیه در پرتو بحران سوریه و مبارزه با داعش

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۲۵ آذر ۱۳۹۴

روسیه به ایران نیاز دارد چون تنها کشوری است که همزمان در عراق و سوریه و در معادلات میدانی و سیاسی دارای نقش ائتلاف ساز و موثر است. همزمان ایران به نقش روسیه در معادلات هوایی و ایجاد تعادل سیاسی-امنیتی جبهه رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای یعنی ترکیه و عربستان و آمریکا نیاز دارد. این دو بازیگر همچنین به این درک رسیده اند که بدون تغییر در مواضع بازیگران رقیب منطقه ای حل منازعه داخلی سوریه حتی مبتنی بر یک توافق نسبی و برد-برد ناممکن به نظر می رسد.

پیامدهای سرنگونی سوخوی روسی توسط ترکیه بر روابط روسیه - ناتو

نویسنده: بهزاد احمدی لفورکی (ناظر علمی)  |   ۱۵ آذر ۱۳۹۴

دبیر کل ناتو، ضمن اعلام حمایت اعضا از حق ترکیه برای دفاع از حریم هوایی خود، از اقدام آنکارا حمایت کرد و در عین حال از دو طرف خواست تا آرامش خود را حفظ کنند. درواقع بحران فوق نشان می‌دهد که متاسفانه ناتو درباره مدیریت بحران، فاقد یک مکانیزم مشخص است که به نحوی بتواند باعث کاهش تنش شود.